Dubai

آنچه به وضوح بين آنهمه بتن و شيشه و مارك و برند و تن هاي نيمه عريان وماكولات اسم و رسم دار و عرب و عجم و بلوند و شكلاتي و بگير و ببر حس كردم تنها همان تسلط روح سرمايه داري و حاكم شدن عصر خوشي هاي بي لذت است. بر همگان مبرهن است يا اگر نيست از همين الان باشد, كه بنده به هيچ وجه كمونيست نمي باشم و البته بضاعت سوادمان هم در اين مقولات كامل نيست ولي چيزييكه به يقين ادراك مي كنم همين كمرنگ شدن يا حتي گاهي محو شدن لذت هاي اصيل از اين تنوع هاي حاصل از به اصطلاح پيشرفت است

پ.ن : از كليه دوستاني كه در اين سفر و اكتشافات بنده را همراهي نمودند كمال تشكر را دارم. دو نقطه دي